රූපවාහිනියේ කාටූන් සහ සිරසෙ කාටූන්

              
                මේ ආකාරයේ පොස්ටුවක් දැමීමට සිත් වුයේ ජාතික රූපවාහිනියේ විකාශය වූ සහ අප පෙර නැරඹු ළමා කාර්ටූන් වෙනත් නාලිකා කීපයක විකාශය වනවා දැකීමෙනි.
                මා කුඩාකල අප නිවසේ තිබුනේ අඟල් 12 ක කොස්මෝ වර්ගයේ කළු-සුදු ටී.වී එකකි. අප්පච්චිගේ අණසක යටතේ අපට ටී.වී බැලීමට ලැබුනේ දිනකට පැය 1 කි. එයද රූපවාහිනිය පමණි. එදා පටන් අද දක්වා අප නරඹන්නේ ජාතික රූපවාහිනිය පමණි (ආණ්ඩුව කුමක් වුවත්).  ඊට හේතු කීපයකි.

1. රූපවාහිනියේ ටෙලිනාට්‍ය වල පවා හරවත් යමක් තිබීම.(අද එය රූපවාහිනියේ ඇතැම් ටෙලිනාට්‍ය සඳහා ප්‍රශ්නාර්ථයකි)
2.තවමත් මෙගා නොවන ටෙලිනාට්‍ය වැඩිම ප්‍රමාණයක් විකාශය වන්නේ රූපවාහිනිය මගිනි.
3. හඬ කවා ඉදිරිපත් කරන විදේශීය නාට්‍ය වල පවා දේශීය ගතියක් තිබීම.
4. ජාතික වැදගත්කමකින් යුතු වාර්තා වැඩසටහන්, සංචාරක වැඩසටහන් ආදිය වැඩිපුර දක්නට ලැබෙන්නේ රූපවාහිනියෙන් වීම.
5. කුඩා දරුවන් සඳහා වූ කාටූන් වල පවා වචනයෙන් වචනයට ගතයුතු යමක් තිබීම. (මෙය මා දුටුවේ රූපවාහිනියේ කාර්ටූන් වල පමණි.)

             කෙසේ වෙතත් ටයිටස් තොටවත්තයන් පසුව රුපවාහිනියේ කාටූන් නිපදවීම අඩු වී ඇත. ඒ වෙනුවට රූපවාහිනියේ කාටූන් ටික වෙනත් නාලිකාවල විකාශය වේ. ටයිටස් තොටවත්තයන්ගේ කාටූන් වල විදේශීය ගතියක් ඇත්තේම නැත. ලාංකිය දරුවන්ට ඒවා එතරම්ම සමීප වූයේ එබැවිනි. දඟර වලිග ලප වානර කාටූනයේ විරිඳු කවි උදාහරණයක්ලෙස දැක්විය හැකිය.
            
            නමුත් සිරසෙ කාටූන් ගත්විට ඒවා මුල් පිටපත් එලෙසම සිංහලයට පරිවර්තනය කිරීමක් ලෙස දැක්විය හැක. ඒවායේ කිසිම දේශීය බවක් නැත. ගතයුත්තක් ද නැත. නරඹන දරුවන්ට ඉතිරි වන්නේ පුහු සිනහවක් පමණී.
           
           කාටූන් සිංහයට පරිවර්තනය කර විකාශය කිරීමේදී සියලු නාලිකාවන්ට දැඩි වගකීමක් ඇති බව සැලකිය යුතුය. මක් නිසාද යත්, ඒවා නරඹන්නේ වැඩෙන මනසින් යුත් ළදරුවන් විසින් වන බැවිනි.